De aantocht naar een leven als Koos Werkloos!
Nog even en dan is het zover. Na een aantal dienstjaren heb je straks geen baan meer.
Of je er zin in hebt? Ja best wel… de hele wereld ligt weer aan je voeten; je kunt gaan reizen, iets voor jezelf beginnen of weer op zoek gaan naar een leuke baan. Even een rustmoment pakken en daarna weer verder.
Of je er tegenop ziet? Ja natuurlijk… weg vastigheid, weg inkomen, weg organisatie waar jij je thuis voelt, weg dagbesteding, weg collega’s, welkom alle tijd om na te denken, welkom muren van je huis. Welkom: gevoel van de enige zijn die niet werkt, welkom reacties van de buitenwereld zoals “jij komt er vast wel”, of “Het komt wel goed met jou hoor”, welkom deuk in je ego, welkom gedachte dat je vrienden en familie je nu minder aantrekkelijk vinden, welkom kutzooi!
In de verte hoor je de stem van je moeder “Lieverd ga doen waar jij gelukkig van wordt je denkt te veel na, alleen jij kan doen waar je gelukkig van wordt”.
Aan de andere kant komt je vader je tegemoet lopen “En wat ga je doen? Weet je al hoe je straks inkomen gaat genereren? Er moet natuurlijk wel geld op de plank komen.”
Je denkt vervolgens: ‘Ja Mam, ik weet dat je gelijk hebt maar ik heb het nu gewoon ff helemaal gehad! Ik heb toch fucking niet verschillende studies afgerond, altijd bijbaantjes gehad, buitenland stages gedaan, in studiecommissies gezeten, reizen gemaakt, een groot sociaal leven opgebouwd om vervolgens als Koos Werkloos door het leven te gaan of wel?’
En het liefst zou je tegen je vader zeggen: ‘Misschien is het een goed idee om die prestatiegerichte opmerkingen even te parkeren. Ik heb het al lastig genoeg met het onzekere idee en het gevoel dat me nu bedruipt. Daar hoef je geen extra druk op te voeren.’
En dan hoor je je moeders reactie “Lieverd, je zelfvertrouwen is wat beschadigd. Je beschikt over zoveel kwaliteiten, denk niet te veel na, volg je gevoel. Doe niet waarvan je denkt dat je dat moet doen, doe waar je je gelukkig bij voelt dan komt de rest vanzelf”.
Waarop je vader reageert “Ja maar ik zou wel een beetje opschieten als ik jou was, als je er te lang uit ligt ben je helemaal niet meer interessant.”
Tja en wat doe je dan met de kracht van deze dualiteiten?
Dan is het de kunst om echt dicht bij jezelf te blijven en terug te vallen op de gedachten; ‘IK MAAK DE BAAN DIE IK BEN vanuit mijn eigen kracht’.
Bekijk de kalender voor onze workshops en trainingen.
